SHOAH EN DEPORTATIE (1939-1945)

AJAX – MACCABI TEL AVIV EN DEPORTATIE (2024)

Politieke opvallende parallel in 2024

Omdat verschillende mensen en groepen hun eigen kijk hebben op wat er is gebeurd terwijl feiten worden verzameld, deel ik mijn eigen inzicht op basis van reflectie.

 

Vraag

Waarom heeft Nederland procentueel veel van zijn Joodse burgers gedeporteerd dan veel andere Europese landen?

Als je bedenkt hoeveel Joodse mensen er in Nederland woonden en hoe die naar de concentratiekampen werden gedeporteerd.

 

De politieke oproep tot deportatiemaatregel tegen Nederlandse burgers is een treffende repetitie van de realiteit in onze tijd. Hoewel de oproep tot deportatie niet gericht is tegen de Joodse burgers, maakt dat het niet minder zorgwekkend. Deze ontwikkelingen, die de samenleving in een nieuwe historische realiteit brengen, vereisen gevoelige gedachten zonder haat en wraakacties.

Na het geweldsincident tegen Joodse burgers in Amsterdam vorige week donderdag 7 november 2024, tijdens en na de wedstrijd van de Amsterdamse voetbalclub Ajax tegen Maccabi Tel Aviv. Er is een oproep geweest van politieke organen en de regeringspartij om te beginnen met het deporteren van Nederlandse burgers naar een nog onduidelijke bestemming.

 

In 1994, nadat ik de historische documenten van SHOAH had doorgenomen. Een vraag die voor mij onbeantwoord bleef en die ik probeerde beantwoord te krijgen door veel verschillende professoren uit verschillende academische disciplines met betrekking tot deze zaak, was deze vraag.

Waarom deporteerde Nederland procentueel de meeste Joodse burgers dan veel andere Europese landen?

Terwijl Nederland niet bekend stond als een anti-Joodse natie. Alle Nederlandse professoren en academici die ik met deze vraag benaderde, leken er nog nooit over nagedacht te hebben, omdat ze allemaal gokten met misschien en misschien. Sommigen probeerden te denken aan het regeringssysteem van Nederland als een mogelijke hoofdoorzaak. Het was mijn eerste jaar aan de theologische faculteit. De vraag liet me niet los. Het was nu 30 jaar geleden. Ik denk dat ik dicht bij het antwoord kom.

 

Joods en Islam

Het incident wordt teruggebracht tot de relatie tussen joden en moslims als oorzaak. Deze twee partijen worden besproken en hun relatie in het delen van veel culturele zaken met elkaar leek vergeten te worden. De derde partij in het incident, namelijk de overheid, lijkt afwezig te zijn. De overheid zoekt antwoorden buiten zichzelf. Ze richt zich meer op haar autoriteit om een dergelijke uitbarsting van fysiek geweld te voorkomen.

Wat ontbreekt in deze zoektocht is dat hun woorden krachtig zijn en effect hebben.

Drie decennia van woorden spreken die verdeeldheid zaaien onder de burgers. Drie decennia van haat zaaien, polarisatie en de politiek van verdeeldheid. Sommige politici wedijverden met elkaar om het meest extreme en schokkende taalgebruik tegen bepaalde groepen Nederlanders met een migrantenachtergrond. Opvallend is dat de meerderheid werd voorbereid door één politieke partij, die nog steeds de natie regeert. Hun woorden hebben een resultaat opgeleverd dat was voorzien. De volgende stap is gezet. Tongen druipend van deportatie van Nederlandse burgers is waar we de natie aantreffen.

 

In het verleden zijn de Joden en de Islam soms samengekomen om hun cultuur en religie te verdedigen tegen het regeringsbeleid. In het geval van het ritueel doden van dieren voor hun eetcultuur. Zulke momenten toonden een voorbeeld van gebrek aan gevoeligheid en acceptatie van de overheid in haar dienstverlening aan haar burgers die toevallig culturele en ethische criteria hebben voor hun geest en gezondheidszorg.

De overheid zou zich graag willen leren aanpassen in de samenleving. Het leven en welzijn van de burgers is een belangrijke taak van de overheid, naast de bescherming van eigendommen.

 

INTEGRATIE of ASSIMILATIE

De roep om integratie als de ontbrekende schakel die de aanslag voedde leek vreemd. De geschiedenis van het Joodse volk toonde aan dat hun succesvolle integratie hen geen acceptatie bracht. Integendeel, het werd tegen hen gebruikt. Hoe kunnen we nu zeggen dat een gebrek aan integratie de oorzaak is van de problemen in de samenleving? Is dit niet het verschuiven van de oorzaak en bron om het gevolg te beschuldigen en de schuld te geven?

Integratie is geen eenzijdige opvoeding. Het is tweezijdig. Integratie in Nederland is vooral een heel moeilijke kwestie omdat de Nederlandse samenleving open staat voor iedereen om hier te zijn met hun cultuur en eten, maar integratie gaat neer op cultuur, die te vinden is in Nederlanders zelf.

Alleen in een ontmoeting kun je de cultuur leren kennen. Cultuur zit heel diep. Nederlanders zijn geen open mensen, zelfs het idee van hetero zijn zit niet in het culturele aspect dat de echte integratie van buitenlanders zal archiveren. Zelfs als integratie verkapte assimilatie betekent, heeft men nog steeds een ontmoeting met de Nederlandse cultuur nodig om mee om te gaan. De realiteit is dat migranten daarom altijd tekort zullen schieten om aan de verwachtingen van Nederlanders te voldoen. Hetzelfde verwijt zal blijven bestaan. In dat geval is de zogenaamde integratie niet de manier om op te lossen wat er al in de Nederlandse cultuur was voordat de migranten arriveerden. De Nederlandse geschiedenis heeft ons dit laten zien.

 

We zijn in een wetenschappelijke samenleving en tijdperk waar de echte waarheid wordt ontdekt door onderzoek. Toen de Shoah gebeurde, was het niet deze groep die het veroorzaakte. Als wat er gebeurd is een herinnering is aan de Shoah, moet er dan niet verder gezocht worden naar de oorzaak? Er is een parallelle historische herhaling die dezelfde wortels heeft en dezelfde vruchten draagt. Het huidige verhaal ontvouwt zich aan de hand van de vorige herhaling. De Joodse gemeenschap was een van de meest succesvolle geïntegreerde migrantengroepen in veel Europese landen, waaronder het huidige Nederland. Het werd tegen hen gebruikt. Ze kregen te maken met waar veel migrantenwortels in de huidige tijd mee te maken hebben. Namelijk discriminatie op de arbeidsmarkt enzovoort. Ze creëerden hun eigen werkgelegenheid in het bedrijfsleven en de handel om te overleven. Ze waren gezegend en werden er succesvol in. Het werd tegen hen gebruikt. Al hun inspanningen om erbij te horen en alle haat tegen hen leidden tot de ultieme wraak van SHOAH.

 

Rol van de overheid

Als er een echt verlangen is om naar een samenleving te gaan die echt beschaafd en vreedzaam is, dan is de overheid verantwoordelijk voor het opvoeden van de burgers. Het is bewezen dat de huidige samenleving en wat we zien gebeuren het succesvolle resultaat is van de opvoeding van de politieke partijen en de regering gedurende de laatste drie decennia. Zoals ik heb gezien. Dat is wat we zien. De opvoeding begon tegen de wortels van de migranten, die ongewenst en ongewenst werden verklaard. Het ontmoedigingsbeleid leidde tot wat tegenwoordig geïnstitutionaliseerd racisme en discriminatie wordt genoemd. Het effect van dergelijk beleid is aanwezig en valt op.

Ik lees over mensen die geschokt zijn als ze zien wat er gebeurt. Het zou vreemd en absurd zijn als na alle inspanningen om zover te komen, het huidige resultaat geen werkelijkheid wordt. Er is veel geïnvesteerd door de overheid en de burgers. Het is niet vreemd als investeringen resultaat opleveren.

De volgende stap is het uitzettingsbeleid, wat we luid en duidelijk horen. De reactie is stilte, wat betekent dat iedereen het ermee eens is. Zoals in het Nederlands gezegd, wie zwijgt stemt toe. Ik ben het er niet mee eens dat dit de juiste weg is, omdat aan het einde van de rit iedereen eronder zal lijden, vooral degenen die denken dat het nu niet om hen gaat, zullen nadat ze door hun schok heen zijn, ontdekken dat zij de volgende in de rij zijn. De geschiedenis heeft aangetoond dat iedereen getroffen werd. Zulk zinloos lijden is ongepast voor ieder mens.

 

Een uitweg

De uitweg is wat ik schreef in mijn brief aan de burgemeester, gepubliceerd op 1 november 2024. De lokale overheid moet haar heilige dienst bewijzen om alle burgers te dienen. Dit is haar basisverantwoordelijkheid als de overheid die het dichtst bij de burgers staat. De burgemeester moet een non-corruptiebeleid voeren. Dit wordt uitgelegd in het boek. Het drievoudige overheidsorgaan moet transparant zijn in justitiële zaken die de vrucht dragen van vreugde die tot vrede leidt. Alleen de overheid kan deze vreugde archiveren die vrede brengt in het leven van de burgers en daarmee in een vreedzame samenleving. Een overheid kan niet de opvoeding van haat en tweedracht tussen burgers voeden en dan de vrucht van vrede verwachten. Het woord corruptie betekent hier ongelijk zijn voor dezelfde wet. Wanneer de wet en het recht niet meer blind zijn in het onderzoeken en uitvoeren, dan is die wet corrupt en is hij niet meer in zijn natuurlijke staat. Het wordt gemanipuleerd om wat voor reden dan ook. Wanneer de trias politica dit laat gebeuren om wat voor reden dan ook, dan zijn de instellingen corrupt. Corruptie heeft de kiem van wat er gaande is en wat we waarnemen en soms geschokt zijn dat het voor onze neus gebeurt. Alleen de overheid kan het corrigeren en niet de burgers, want het is de overheid die de burgers opleidt die hen kiezen. Het basiswerk van de overheid wordt gedaan op het niveau van de lokale overheid. De eerste verantwoordelijkheid ligt op het niveau van de lokale overheid. Mijn boek legt dit levendig uit met voorbeelden uit de realiteit van vandaag.